De onruststoker en de vredestichter

Door Joop Neven

Slecht imago


Kauwen hebben, net als de andere kraaiachtigen, een slecht imago. Ze pikken het voer in van andere vogels en eten zelfs jonge vogeltjes op. Het ‘probleem’ van de kauw is dat hij zijn acties overdag uitvoert, zonder enige vorm van gêne. Kauwen weten namelijk heel goed dat ze voor hun voedsel dicht bij mensen moeten zijn en houden zich, in tegenstelling tot andere vogels, daardoor ook niet in als mensen toekijken. Zo kom je wel aan een slecht imago

Goed imago

De duif daarentegen heeft een goed imago. De duif is bijzonder, omdat het geen roofvogel is en zich ook laat temmen. Het zijn vreedzame dieren die dicht bij mensen verblijven. Deze vogel werd daarom al vroeg een symbool voor vrede. En uiteraard verwijst de duif naar de Heilige Geest die in de gedaante van een duif op de Heer neerdaalde`”…en de Heilige Geest in lichamelijke gedaante als en duif op Hem neerdaalde,……{Luk 3: 22}. Beide vogels vertoeven regelmatig in onze tuin. De uitstraling van beide vogels is fascinerend, de één stoer, luidruchtig, een onruststoker, en de ander straalt rust uit, en is het symbool van de vrede.  De duif staat symbool voor het brengen van vrede en verzoening. De joodse traditie beschouwd het als een wezenlijk kenmerk van de duif, dat zodra ze uitvliegt, ze steeds terugkeert naar waar ze oorspronkelijk vandaan komt. We kennen de geschiedenis van Jona en de walvis. Zo vlucht Jona { De Hebreeuwse betekenis van de naam Jona, is “duif”} voor de opdracht van God, maar wordt door de vis uit het water gehaald en teruggebracht naar zijn vertrekpunt. Het bijzonder van een duif is, dat hij geen gal heeft. Symbolisch zou je kunnen zeggen, er zit geen bitterheid in hem.

Wij zijn net als de “verloren zoon”, op reis naar een ver land {Luk.15 :13}. Ver van het Vaderhuis vandaan, zwervend en dolend, stervende sterven, “de dood sterven”, zoals Genesis: 2 :17 dat zegt. Maar net als de “verloren zoon”, weten wij waar onze oorsprong ligt en wat onze bestemming is. Veel mensen zijn hun oorsprong kwijtgeraakt. Maar de Vader laat Zijn kinderen niet in de steek. Wij gaan terug naar onze Maker. Alles wat God gemaakt heeft, keert tot Hém weer, hier zit een enorme troost in: Hij laat niet varen de werken Zijn handen. De werken van God keren niet ledig tot Hem weer.

“Alzo lief heeft God de wereld gehad… {Joh.3:16}. De hele mensheid leeft op dit moment in de onrust, maar de grote kracht van de Opgestane is, Hij heeft lief gehad tot het einde. De kauw lijkt soms sterker dan de duif, maar je moet bedenken dat het juist de duif is, het symbool van vrede, dat juist hij de Vrede brengt, niet door kracht of geweld, maar door de liefde is het tot stand gekomen, de liefde die oersterk is. Er staat in Hooglied: “Want sterk als de dood is de liefde”

De onruststoker en de vredestichter. De Vredestichter heeft de overwinning behaald, en brengt de schepping weer thuis, en ja, ook de onruststoker.  Ik zie er naar uit.