Wat mensen het meest afschrikt om in Christus te gaan geloven
Door Robert Short
Robert Short is de schrijver van meerdere boeken over de bijbel, o.a. “The Gospel According to Peanuts”, “The Parables of Peanuts” en “Something to Believe In”. Hierin probeert hij de bijbelse waarheid voor buitenkerkelijken duidelijk te maken aan de hand van knipsels uit bekende strips, film- en musical fragmenten
Het meest formidabele struikelblok voor mensen om in Christus te gaan geloven is de gedachte van een letterlijke [en altoosdurende] hel. Net zoals Gods “laatste vijand… de dood is” (1 Kor.15:26), zo is de laatste vijand van het geloof in God en in Christus de leer van “de eeuwige dood voor de bozen”. Want indien er werkelijk zo’n eeuwige dood bestaat, dan is God logischerwijs één van de volgende monsterlijke karikaturen: Hij is òfwel de zwakke God van onbeperkte liefde maar beperkte macht, òf de wrede God van onbeperkte macht maar beperkte liefde. Volgens de eerste mogelijkheid is God de armzalige, zwakke, beklagenswaardige God die er in Zijn onbeperkte “liefde” voor heeft gekozen om Zijn eigen macht te beperken teneinde mensen een “vrije wil” te kunnen geven. Vanwege Zijn grote “liefde” heeft God zichzelf tot een onschuldige toeschouwer gereduceerd. Hij moet nu aan de zijlijn staan en hulpeloos toekijken terwijl Zijn eigen lieve kinderen zichzelf onbelemmerd verdoemen. Maar dit Godsbeeld (en dat is alles wat het is) raakt kant noch wal. Waarom, om maar iets te noemen, zou een persoon die werkelijk vrij is, en derhalve weet wat hij bezig is te doen, zichzelf “uit vrije keuze” voor alle eeuwigheid verdoemen? Wie mensen een vrije wil toeschrijft schrijft hun goddelijkheid toe, en dat verklaart natuurlijk waarom de gedachte van een vrije wil ons zo aanspreekt. Meteen vrije wil worden wij onze eigen “Heer en Verlosser”. Wij worden eigen baas aangezien we onze eigen bestemming scheppen en bepalen. We worden onze eigen verlosser omdat we onszelf van de zonde redden. Maar heeft Christus aan het kruis niet gezegd, zoals Tim Rice het in Jesus Christ Superstar heeft verwoord: “Vader vergeef hen — ze weten niet wat ze doen ” (zie Lukas 23:34). Dat wekt beslist niet de indruk dat wij vrij zijn, maar het wekt stellig de indruk dat wij vergeving ontvangen hebben! In het andere geval had Christus moeten zeggen:
“Vader verdoem hen tot de hel. Want ze beschikken over een vrije wil, en ze weten verdraaid goed wat ze doen!” Bovendien, als God werkelijk “onze Vader” is, zoals Christus Hem aanspreekt, kunnen we van Hem dan minder verwachten dan van een menselijke vader? Volgens de Bijbel mogen we van onze “hemelse Vader” altijd een veel betere behandeling verwachten dan van welke aardse vader dan ook (zieMat.7:11). Hoe kan het dan waar zijn dat onze Vader in de hemel, vanwege Zijn grote liefde, ons onszelf uit vrije keuze laat verdoemen, vooral omdat Hij van tevoren weet dat dit is wat wij zullen gaan doen? Dat lijkt op een vader die tegen zijn driejarig kind zegt dat het niet de straat op moet gaan, en vervolgens niet meer handelend optreedt. Hij laat toe dat zijn kind door een auto wordt overreden en sterft terwijl het op straat aan het spelen is. De meeste aardse vaders zouden beslist alles doen wat in hun vermogen ligt om te voorkomen dat hun kinderen op zo’n manier aan hun eind kwamen, en het is beslist zo dat God met betrekking tot Zijn kinderen over oneindig veel méér macht en voorkennis beschikt dan enige aardse vader met betrekking tot die van hem. Alleen een wrede, barbaarse, monsterlijke karikatuur van God — wreder dan de aller wreedste menselijke vader — kan er daarom van afzien om Zijn almacht te benutten voor de redding van Zijn kinderen, en vanwege Zijn grote “liefde” slechtste zeggen: “Het was de eigen schuld van de hummel. Ik had haar verteld dat ze mij moest gehoorzamen. Jammer voor haar dat ze niet wilde luisteren”.
Comments (0)