De gestalte van deze kosmos gaat voorbij

De gestalte van deze kosmos gaat voorbij

Door dr. K.D Goverts

“Want het uiterlijk van deze wereld is bezig te verdwijnen” {1 Kor.7:31b}
Letterlijk staat er: ‘De gestalte van deze kosmos’. Let er op: hij zegt niet dat de wereld vergaat, want dat is zeker geen bij­belse gedach­te. De wereld kan niet vergaan; de schepping kan niet ten onder gaan, want God is de Schepper en als God iets maakt gaat dat nooit onder. Daarom moet je ook altijd oppassen met wat je zingt. Een lied kan zoveel kracht in zich hebben. Liederen hebben zoveel waar­de, en één lied is soms meer waard dan hon­derd preken. Er zijn van die lie­deren, waarvan ik zeg: “Zingen, dat is beton storten”. Als je één zo’n lied zingt, dan moet je wel weten wat je doet.

Een lied kan heel wat uitwerken in de geestelijke wereld. Dat is een ge­ge­­ven om eens over door te denken. Liederen hebben kracht en komen als stra­len gegleden door onze nacht. Maar soms moet je ook met lie­de­ren oppassen, want je kunt al zingend dwa­­­lingen in huis halen; vervol­gens heb je dan tien jaar Bijbelstudie nodig om alles weer recht te breien. Kijk, want als je gaat zingen “Alles hoe schoon ook zal eenmaal ver­gaan”, dan denk ik: mensen, wat gaan we nu zingen? Als ik zoiets voorge­scho­teld krijg, houd ik ook gegaran­deerd mijn mond. Dan denk ik: dat is niet waar, dat is puur negatief. Dan ga je zo eventjes in een lied vertellen dat alles hoe schoon ook, allemaal zal vergaan. Waarom dan? Want dat bedoelt God toch niet! Hij wil toch niet de on­der­gang van zijn schepping! Dáárom heeft Hij de schepping toch niet ge­­maakt! God is zuinig op zijn werken en Hij heeft er zijn hart aan ver­pand. Hij is er trots op. Net zoals een beeldhouwer trots is op het beeld dat hij ge­maakt heeft. Daar legt hij iets van zijn ziel in; daar heeft hij iets van zichzelf ingelegd.
Dus hier staat niet, dat de aarde zal vergaan, of dat de wereld tenonder gaat. Wat er wel staat, is het woord schema, het Griekse woord schèma, dat gestalte betekent. De gestalte van deze kosmos die gaat voorbij; je kunt ook zeggen: die is bezig te verdwijnen. En dan zie je soms de gestalte van deze wereld telkens weer naar voren ko­­men. Dan is het een kwestie van geloof om te weten: en toch, die ge­stalte gaat voorbij. Al die gestalten gaan voorbij, daar komt een eind aan.

De gestalte van de Messias is eeuwig
Nu even de andere tekst die daar tegenover staat, want dan zie je de tegen­han­ger. Filippenzen 2. Dat is een lied dat ze in die eerste gemeenten gezongen hebben. “Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, ie, in de ge­stalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht,maar Zichzelf ont­le­digd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is. En in zijn uiterlijk als een mens bevon­den, heeft Hij Zich ve­r­ne­derd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruises” {Filipp.2:5-8}. Het gaat mij nu in het bijzonder om vers 8. Daar staat hetzelfde woord schèma, waar ook ons woord schema vandaan komt. Het gaat hier over Jezus. “En in zijn uiterlijk als een mens bevonden”  {Fil.2:8}. Daar is het ook weer vertaald met uiterlijk. Alleen vind ik die vertaling niet helemaal geslaagd. Ik zou het liever willen weergeven met gestalte.‘In zijn gestalte’, je zou ook kunnen zeggen: ‘In zijn houding bevonden mens te zijn’. Dat vind ik iets heel moois, want daar heb je dan die andere gestalte.
Dus aan de ene kant heb je in 1 Korinthe 7 “de gestalte van deze wereld”. Aan de andere kant zien we in Filippenzen 2 “de gestalte van de Messias”, de gestalte van Jezus. Aan de ene kant zie je wat voorbijgaat en aan de andere kant wat blijft. De gestalte van de Messias is eeuwig, duurzaam. Wat God daarin gelegd heeft gaat nìet voorbij.