Een ruach tardemah

Een ruach tardemah

Door dr. K.D Goverts

“Gelijk geschreven staat: God gaf hun een geest van diepe slaap, ogen om niet te zien en oren om niet te horen, tot op de dag van heden” {Rom.11:8}. Deze tekst is afkomstig uit het boek Jesaja: “Want de HERE heeft een geest van diepe slaap over u uit­gestort en Hij heeft uw ogen, de profeten, toegesloten en uw hoofden, de zieners, omhul”{Jes.29:10}. Een ruach tardemah ‘Een ruach tardemah’ wordt hier gezegd. Op zich is dat een uitdrukking met een meerwaarde. ‘Een geest van diepe slaap’ wordt dan meestal vertaald. Het woord geest is in dit ver­band in feite wat te statisch, want het woord ruach heeft een exponent van dynamiek in zich. Dat woord tardemah (diepe slaap) kan ook zoiets betekenen als verdo­ving, narcose. En die narcose heeft dan ergens toch ook wel een heilza­me bedoeling. Die verdoving, die narcose, heeft de bedoeling om te hel­pen, om te genezen. Die narcose wordt gegeven met het oog op het wel­slagen van een ope­ra­tie. De achterliggende gedachte bij een narcose is dus de weg van her­stel. De eerste keer dat dat woord in de Bijbel voorkomt, vinden we in Gene­sis 2:21:

“Toen deed de HERE God een diepe slaap op de mens vallen; en terwijl deze sliep, nam Hij een van zijn ribben en sloot haar plaats toe met vlees” {Gen.2:21}. En tijdens of na deze tardemah wordt de mens van een tot twee! Uit hem wordt dan de vrouw gebouwd. De rabbijnen zeggen in dit ver­band: oorspronkelijk was de mens een twee-eenheid, mannelijk en vrou­we­lijk. En daarna wordt de mens dus ‘gedeeld’. De mannelijke kant en de vrouwelijke kant worden verzelfstan­digd. De vrouw wordt dus gebouwd uit de mens. Dus die tarde­mah is een proces dat zich afspeelt in het kader van een voortgaande schepping. In die tar­demah, in die periode van verdoving gebeurt er iets heel kostbaars met die mens. Hij krijgt een ‘tegenover’, er wordt een relatie geboren.

Er wordt een overgang gemaakt van één naar twee. Zou dat hier in Romeinen 11:8 ook niet het geval kunnen zijn? Er valt een tardemah op Israël, een verdoving, opdat zij van één naar twee kun­nen overgaan. Dan kan die overgang tot stand worden gebracht van ‘Israël alleen’ naar ‘Israël en de volken’. Die geest van diepe slaap, die verharding, heeft dus duidelijk een posi­tief doel. Het doel is: de verzoening van de wereld. Ook is er sprake van een tardemah in de geschiedenis van Abraham, zo­als we die in Genesis 15 lezen.“Toen de zon op het punt stond onder te gaan, viel een diepe slaap op Abraham. En zie, hem overviel een angst­wekkende, dikke duisternis”{Gen.15:12}.

De Eeuwige sluit een verbond met Abraham. Over Abraham komt dan de nacht van de toekomende eeuwen, van al die vierhonderd jaren, dat ze naar Egypte zullen gaan en verdrukt zullen wor­den. Er valt dan een tardemah op Abraham; en in die diepe slaap maakt Abraham door wat zijn zaad zal beleven. Abraham was op dat moment nog alleen, hij had nog geen zoon, hij had nog geen zaad, maar hij beleeft in de geest al wat er gaat ge­beuren. Hij beleeft al de overgang van één naar velen. Ook op Golgotha is sprake van een diepe, angstwekkende duis­ternis, waar­in Jezus komt te verkeren. En hier wordt ook de kiem gelegd van de overgang van één naar velen. Als zijn ziel zich als een schuldoffer gesteld zal hebben, zal Hij zaad zien. Met velen zal Hij de buit verdelen. Jezus, de eerste van vele broeders. In Romeinen 11:8 is dus sprake van die ruach tardemah die over Israël komt. Zo kan Israël komen van één naar twee.