Heimwee naar het begin
Door Joop Neven
Diep in het hart van elk mens leeft een intens verlangen naar een begin. Dat is voor ons een basisgedachte. Elk mens draagt – bewust of onbewust – een verborgen heimwee in zich mee naar een nieuw begin. Dat kan misschien wel eens helemaal ondergesneeuwd zijn. Mensen gaan hun weg en gaan hun leven op deze aarde en proberen er het beste van te maken. En toch ergens, misschien helemaal in de onderste laag van je ziel of van je wezen, zit dat diepe heimwee: ik wou dat ik eens opnieuw kon beginnen.
Terug naar de moederschoot
U kent die vraag van Nikodemus. Hij komt bij Jezus en hij zegt: Nu ben ik oud, kan ik nog een keer die moederschoot vinden (Joh. 3:4)? Dat is niet een domme vraag in de zin van: kun je weer een baby’tje worden als je inmiddels een oude man bent. Het is een diep geestelijke vraag, het is de vraag vanuit het heimwee in ieder mens. Zou dat kunnen, terug naar de moederschoot? De moederschoot is in de Bijbel de plaats van de ontferming. Een mens begint in de moederschoot, vervolgens wordt hij eruit geperst en gaat hij het leven in. Dan moet hij maar zien hoe hij het redt in een vaak keiharde wereld. Dan komt de gedachte omhoog: kon ik nog maar eens die moederschoot vinden, de plaats van erbarming, dat plekje van de ontferming waar je helemaal veilig bent. Dat is waar Nikodemus naar vraagt (Joh. 3:4). En Jezus zegt: Ja, dat kan, als je van boven geboren wordt (Joh.3:5). Daar zie je het weer: “van hoofde aan”; vanaf het begin geboren worden. Terug naar Genesis; elk mens hunkert naar een begin, want we zijn vaak zo aan het eind, waarbij je het gevoel krijgt: ik heb nu alles wel gehad.
De Bijbel is het verhaal van God en in dat verhaal van God mag je thuiskomen.
Je komt dan dat verhaal binnen en gaat de eerste regel lezen van Gen.1: “In den beginne”.
Comments (0)