Mozes en Noach in een tebah in de doodswateren

Door dr. K.D Goverts

Het woord voor kistje is tebah. Het woord dat hier gebruikt wordt voor dat kleine kistje wordt in de bijbel gehanteerd om twee keer een voor­werp aan te duiden. Dat is hier dat kistje, waar dat kleine jochie in ge­legd wordt, maar hetzelfde woord wordt ook gebruikt voor de ark van Noach. Dat is ook hetzelfde beeld, zo zie je de parallel. Hier wordt het kleine jongetje in een kleine tebah door het water heen gered. Noach wordt in een grote tebah ook door het water heen gered. Ook Noach wordt door de doodswateren heen gered. Het woord tebah is eigenlijk een Egyptisch leenwoord. Als je daar jaren woont, ga je bepaalde woor­den overnemen. Het woord tebah betekent eigenlijk een doodskist. Die moeder ligt dat kleine jongetje dus in een klein doodskistje. En Noach ging in een overmaatse doodskist en nam heel de schepping mee. Zo werd heel de schepping in de ark van Noach door de dood heen gedra­gen. Dat kleine naamloze kind wordt in die kleine tebah gelegd in de doodswateren.

Ze gaat dat kistje bestrijken met pek en legt het kind erin en dan zet ze dat kistje in het riet, aan de oever van de stroom in het riet. Het woord dat hier gebruikt wordt voor riet is in het Hebreeuws suf. Vele hoofd­stukken later staat het volk Israël bij de Zee (Ex.13 en 14). Wij noemen die zee dan vaak de Rode Zee, maar dat komt van­uit de Griekse ver­ta­ling, vanuit de Septuagint. Maar oorspronkelijk heet die zee in het He­breeuws de Jam Suf. Dat betekent de Rietzee. Daar zie je dus die mooie parallel. Je ziet het kleine jochie dat door het riet heen gered wordt en straks gaat Mozes met dat hele volk door de Rietzee heen en ze komen door het water aan de overkant.

Dus wat Mozes daar straks met het hele volk beleeft, dat heeft hij hier op zijn eentje al doorgemaakt. Daar zit een geestelijk principe in: heel vaak maak je dingen door, die je later nodig hebt voor een ander. Mozes wordt eerst zelf door het water en door het riet heen gered. Straks mag hij een heel volk door het water en door het riet heen uit­lei­den. Dan heeft hij het zelf al een keer meegemaakt. Je maakt het eerst mee in mi­niatuur en straks zul je het in het groot meemaken. Het is net alsof God vaak dingen eerst in het klein doet en daarna in het groot. Zo gaat het ook in het groot. God gaat eerst de mens redden en via die mens zal heel de schepping gered worden. Daarom heb je eerst de ge­meente en straks zie je de volkeren. We zien eerst de eerstelingen en daarna komt de oogst.

 

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *