Vrede

Vrede

Door Joop Neven

De vrede wordt gesymboliseerd door de olijfboom. Aangezien de duif naar Noach terug kwam met een olijftak, wordt de olijftak gezien als het symbool van voltooid oordeel. Dat is de les van zijn bladeren, maar de vrucht is nog veel kostbaarder. De olie van de olijf is de bron van goddelijke verlichting. Het enige licht waarbij God’s heerlijkheden in de tabernakel of in de tempel te zien waren, werd geleverd door de olie van de olijfbes. De olie is bij uitstek het symbool van Zijn geest. Ze werd gebruikt voor zalving, en tekende de geest die Hij uitgoot over hen die Hij gezalfd had en wel in onbeperkte mate over Zijn Gezalfde, Jezus, de Messias Dat geeft de olijf de belangrijkste plaats onder de bomen; het was de eerste keus voor een koning  (Richt. 9:8). Richteren 9 vers 8-15 is zo’n prachtige beeldspraak. Het was voor de bomen eigenlijk helemaal niet nodig om een koning te verkiezen, want zij zijn allen de bomen van de God, die Hij geplant heeft en die Hijzelf verzorgd waardoor zij niets tekort komen [Psalmen 104:16}, en die Hij ook zal beschermen. En evenmin had Israël het nodig om te spreken van een koning over zich aan te stellen, want de God van Israël was en is hun Koning. Maar toen zij er aan dachten een koning over zich aan te stellen, hebben zij dit niet aan de statige ceder aangeboden en ook niet aan de hoge pijnboom, want deze bomen zijn slechts fraai van aanzien en geven slechts schaduw, maar verder zijn zij nutteloos vóórdat zij omgehouwen zijn. Nee, ze vroegen het aan vruchtbomen, de wijnstok en de olijfboom. Zij, die vrucht dragen, worden terecht geacht en geëerd door allen, die wijs zijn, meer dan zij, die slechts een fraaie vertoning maken. En toch weigerden zij en de reden, die al deze vruchtbomen gaven voor hun weigering, was ongeveer dezelfde. De olijfboom voert aan, dat hij zijn vettigheid en de wijnstok zijn most niet wil verlaten, waarmee zowel God als de mens geëerd en gediend worden, want olie en wijn werden beide gebruikt op Gods altaar en op de tafel der mensen. En de vijgenboom wil zijn zoetigheid en zijn goede vrucht niet verlaten om te zweven over de bomen, of zoals sommigen vertalen, om op en neer te gaan voor de bomen. Hiermee wordt te kennen gegeven, dat hij niet van plan is om voor de bomen op en neer te gaan, zich voor hen uit te sloven. Uiteindelijk vragen de bomen of de doornstruik koning over hen wil zijn, maar doornstruiken leveren geen timmerhout en zeker ook geen voedzame vruchten. Eigenlijk zijn ze voorbeeldige nietsnutters. Bladeren dragen ze nauwelijks en in elk geval zó weinig dat ze geen schaduw geven om iemand te verkwikken. Maar als zo’n waardeloze droge doornstruik{ beeld van de Anti christ} vlam vat, dan kan hij toch nog wel een gevaar voor het hele bos betekenen.