Midrasj
Door dr. K.D Goverts
Waarom vertellen de evangelisten hun verhaal zoals ze dat doen? Ze vertellen met een bedoeling, namelijk om het verhaal van de Messias te laten horen, maar tegen de achtergrond van de Schriften. Een ander verhaal is er niet, kan er niet zijn. Immers: de Messias gaat een weg, die geheel en al getekend is, gestempeld door de Tenakh. Niet als voorspelling. Niet in die zin dat allerlei details voorzegd zijn, dus dat het leven van de Messias al helemaal vast zou liggen, nog voordat Hij geboren werd, een soort vóórbeschikt bestaan. Een gepredestineerd keurslijf.
De weg van de Messias
Neen, de Messias ging zijn weg in vrijheid. Anders zou zijn leven geen waarde hebben gehad. Wel kunnen we zeggen: de Messias heeft zichzelf herkend in de Schriften. Hij heeft de Torah gelezen, gehoord (van jongs af aan) en zo is in Hem het bewustzijn gerijpt: dit wil Ik zijn; deze weg wil Ik bewandelen. Jezus (Jesjoea) kon met de psalmdichter bidden: Gij maakt mij het pad van het leven bekend (Ps.16:11). De Torah werd voor Hem het levenspad, zijn levensgang. Waarom? Niet omdat daarin een voorspelling werd gegeven van wat Hem overkomen zou, maar omdat de Torah (de vijf boeken van Mozes) de enige echte manier van leven aangeeft. Omdat de Torah bepaalde consequenties met zich meebrengt – wie in de weg van de Torah gaat, zal weerstanden op zijn weg ontmoeten – zal het lijden ondervinden dat aan de Torah onlosmakelijk verbonden is. Met andere woorden: het lijden van de Messias is niet een voorspeld lijden; Jezus (Jesjoea) leed niet, omdat het voorspeld was; neen, het is een lijden óm de Torah, het is het lijden ter wille van de volken omdat immers de Torah het zuchten van de volkeren in zich heeft opgenomen; en als Jesjoea de Torah op zich neemt, dan neemt Hij daarmee ook het zuchten van de volkeren op zich. De Torah is de stem van de zuchtende schepping. De Messias wordt eveneens stem van de zuchtende schepping, stem van al die gevangenen, allen die zuchten in pijn en banden.
Comments (0)