Het duizendjarig rijk

Het duizendjarig rijk

Door dr. K.D Goverts

“En ik zag een engel nederdalen uit de hemel met de sleutel des af­gronds en een grote keten in zijn hand; en hij greep de draak, de oude slang, dat is de duivel en de satan, en hij bond hem duizend jaren, en hij wierp hem in de af­grond en sloot en verzegelde die boven hem, op­dat hij de volkeren niet meer zou verleiden, voor­dat de duizend jaren vol­eindigd waren; daarna moet hij voor een korte tijd worden losgela­ten” {Opb.20:1-4}.

 De satan duizend jaar lamgelegd
Het Duizendjarig Rijk is in de kerkgeschiedenis een omstreden on­der­­werp. In het begin van dit gedeelte uit Openbaring valt op, dat er sprake is van een engel, die neerdaalt uit de hemel. Het begint vanuit de hemel en dan gaat het plaatsvinden op aarde. Die engel gaat de satan bin­den, die wordt dus duizend jaar lamgelegd. Het blijkt ook, dat dit een enor­me uitwerking heeft.

De volken niet meer verleid
Wat hier in de tweede plaats opvalt is, dat nu de volken niet meer wor­­­den verleid. Het heeft dus te maken met de volkeren en met de be­doe­ling, die God met de volkeren heeft. Die volken spe­len in het boek Open­baring een belangrijke rol; ze worden er vaak in genoemd. Die vol­ken werden dus blijkbaar verleid of misleid. De belangrijkste be­doe­ling van het Duizendjarig Rijk of Vrederijk is dus de bevrijding van die vol­ken. Als de duivel is uitgerangeerd kunnen die volken losko­men, kun­nen ze bevrijd worden. Die volken worden bevrijd, waar­door ze zich kun­nen bekeren. Met vier namen wordt hier de duivel aangeduid: duivel, draak, oude slang en satan. Het tweede deel van dit gedeelte loopt dus van vers 4 – 6.

“En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun ge­ge­ven; en ik zag de zielen van hen, die onthoofd waren om het ge­tui­genis van Jezus, en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld had­den aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen hadden; en zij werden weder le­vend en heersten als koningen met Christus, duizend ja­ren lang. De ove­ri­ge doden werden niet weder levend, voor­dat de duizend ja­ren voleindigd waren. Dit is de eerste opstanding”  {Opb.20:4-6}.

Heersen als koningen
Het derde punt wat opvalt, is die regering die er komt. “Ze heersen als koningen…» En dat wordt hier gezegd van de mar­te­la­ren, de zielen die onthoofd waren. Dat zijn degenen, die hun leven had­­­­den prijs­gegeven terwille van het getuigenis. Het zijn die zielen on­der het altaar, die geroepen hadden: «tot hoelang…” {Opb.6:9}.

Het oordeel werd hun gegeven
Een vierde punt: “het oordeel werd hun gegeven” . Dat Duizendjarig Rijk is dus een periode van oordeel. Daarbij moet je bedenken, dat het begrip oordeel in de Bijbel ook een heel positieve be­te­­kenis heeft. Oordeel betekent: scheiding, gericht. Gericht dus in de be­tekenis van rechtzetten. Zij hebben dus als taak om dingen recht te zet­ten, om recht te verschaffen; een geweldige opdracht. In het boek Openbaring komen nogal wat symbolische getallen voor. Hier­bij wel te bedenken, dat die duizend jaar in ieder geval een be­paal­de, concrete tijdsduur omvat. Het zou dan ook heel goed dui­zend jaar kunnen zijn. Er is natuurlijk ook nogal wat tijd nodig, om de vol­ken tot genezing te brengen.

Het getal duizend
Het getal duizend is in de Bijbel ook het getal van de verbondstrouw. Er staat ook: bij God zijn duizend jaar als één dag. Je komt dan tot een heel interessant denkbeeld, al kun je dat aan de hand van de Bijbel nu niet direct bewijzen. Van Adam tot Christus is ongeveer 4000 jaar. Van Christus tot het Duizendjarig Rijk zou ongeveer 2000 jaar kun­nen zijn. Dan heb je dus zes tijdperken, parallel gedacht aan zes dagen. Dan komt de zevende dag, de sjabbat, dat zou dan het Duizend­jarig Rijk zijn. Rond het jaar 1000 is er ook een sfeer van sterke verwachting ge­weest. Toen ver­wachtten ook veel mensen het einde van de wereld. Toch is in het jaar 1000 het einde niet gekomen. “God heeft het Wes­ten er nog duizend jaar bij gegeven”, zoals iemand zei. God geeft er nog ‘een dag’ bij. Rond het jaar 2000 zou er dus weer zo’n gespannen toestand, zo’n sfeer, als overgang naar de volgende periode kunnen komen. Ergens is er dat bewustzijn ook wel: er gaat iets komen; dit kan maar niet al­tijd zo door­gaan. De West-Europese cultuur vertoont ook duidelijk symptomen van ver­­val en ontbinding. Wat dat betreft leven we ook in een soort avond­­­­­cul­tuur. Een bekend geschiedkundige heeft aangetoond, dat er wel een tach­tig culturen zijn geweest, die dezelfde symptomen van ver­val heb­ben vertoond. Culturen eindigen altijd met eenzelfde complex van symptomen: geef ons brood en spelen, TV en salarisverhoging. Zo is ook de toename van de homofilie een symptoom van het einde van een cultuur. Daar is ook de Griekse cultuur mee geëindigd. Ook het Romeinse keizer­rijk is daar­aan ten gronde gegaan. Denk aan wat Paulus schrijft in Romeinen 1 over die verwording. Toen Georg Orwell ‘1984’ schreef, dacht iedereen, dat dat nog een eind weg was.