De taal van de liefde
Door Joop Neven
Sommige dieren houden een winterslaap en er zijn mensen die dat helemaal niet zo’n slecht idee vinden. Toch denk ik dan: ik zou de decembermaand niet willen missen. Alleen, waar denk je dan aan? De dagen worden korter en we zeggen tegen elkaar, de donkere dagen komen er weer aan. Donkere dagen, juist dan is het verlangen naar warmte en genegenheid groter. De mensen beleven de laatste maand van het jaar met heel verschillende gevoelens. De één misschien met enthousiasme, met vreugde; de ander met weemoed. Want er is in het afgelopen jaar zoveel gebeurd. Misschien het gemis. De stilte, het voorgoed ánders. Zoals eens iemand schreef op een kaart waarin ze afscheid namen van een geliefde: “ik wou dat het nog gisteren was, omdat vandaag alles zo anders is”. Dan kan het zo stil zijn om je heen en je hebt alleen nog de herinnering. Hun afwezigheid voelt scherper tijdens de feestdagen en deze periode van samenzijn. Elk verlies is uniek, en de lege stoel die zij achterlaten tijdens de maaltijd is zichtbaar en voelbaar. Geen woorden, geen stem, geen verklaring, Wat houdt je dan nog over? Ik denk alleen dit: de taal van de liefde.
Op 25/26 december vieren we de geboorte van Jezus Christus, het grootste geschenk dat de wereld ooit heeft ontvangen. In een eenvoudige stal, ver weg van pracht en praal, werd het Licht der wereld geboren om ons te laten zien wat ware liefde, vrede en vergeving is. Zijn komst brengt hoop voor de gebrokene, troost voor de bedroefden. Eigenlijk vertelt alleen Lucas uitvoerig over de geboorte van Jezus. Mattheus geeft een heel andere benadering. Bij Marcus is helemaal geen aandacht voor het begin van Jezus’ leven op aarde. Johannes gaat veel en verder terug, naar het eeuwige, oeroude Woord. De vier evangelisten spreken over zijn werken, over de weg die Hij gegaan is, een weg tot het einde, vasthoudend tot het uiterste. Zo was Hij één voor allen, één namens allen:
O Liefde, op het harde kruis
is ’t diepste woord gesproken.
Zo wordt het vertolkt in een gezang uit de oude bundel. Aan het kruis zien wij Liefde tot het einde. Daar ligt het antwoord, voor de Jood en ook voor de Palestijn, voor de Nederlander en ook voor de Marokkaan. Eén is de weg gegaan voor allen. Eén zal regeren in liefde en waarheid, over heel de aarde.
Hij zal zijn leven geven,
hij maakt zichzelf tot brood
hij sterft en and’ren leven,
hij overleeft de dood. (Liedboek 347)
Comments (0)