De schepping verkondigd de glorie van God
Door Joop Neven
Zoals jullie misschien weten heb ik als hobby fotografie. Vogels, architectuur, straatfotografie, macrofotografie… ik geniet er allemaal van. Maar het meest bijzonder blijft voor mij de landschapsfotografie. Daar, midden in de natuur, komt alles voor mij samen: rust, verwondering en het besef dat we deel uitmaken van iets veel groters dan wijzelf. Wanneer ik buiten bezig ben, verveel ik me geen moment – en ja, dan vergeet ik vaak de tijd. Een enkele wolk die verschuift, een straal zonlicht die door de bomen breekt, de stilte van een vroege ochtend; het zijn kleine wonderen die je elke keer opnieuw mag ontdekken.
Misschien herken je dat gevoel van verwondering wel. Dat je zomaar even stilvalt, omdat de natuur je raakt. Een zonsondergang die de lucht rood kleurt, een open sterrenhemel, de glinstering op het water… zulke momenten maken je bewust van de grootsheid van de schepping.
Het doet me denken aan die prachtige woorden uit de Bijbel:
“De hemelen verkondigen de glorie van God” (Psalm 19:1).
Al sinds het begin der tijden hebben mensen ’s nachts omhoog gekeken, naar de talloze sterren die als speldenprikjes van licht door de duisternis heen schijnen. Wat we zien is eigenlijk maar een minuscuul deel van het universum – en toch kan het je al vervullen met ontzag. De natuur spreekt een taal die iedereen verstaat, ongeacht achtergrond, opleiding of geloof. Het is de taal van verwondering.
Psalm 19 vers 1-5 verwoordt dit op een ongelooflijk mooie manier:
“De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen. De dag zegt het voort aan de dag die komt, de nacht vertelt het door aan de volgende nacht. Toch wordt er niets gezegd, geen woord gehoord, het is een spraak zonder klank. Over heel de aarde gaat hun stem, tot aan het einde van de wereld hun taal.”
Het is bijzonder: de schepping spreekt zonder woorden, maar haar boodschap is helder. Je hoeft geen specifieke taal te beheersen om te begrijpen wat de natuur ons vertelt. Het ruisen van de bomen, het ritme van de golven, het zingen van vogels, het wisselen van de seizoenen — alles wijst op een Schepper die zorg en aandacht heeft voor detail.
Wanneer ik met mijn camera op pad ben, voel ik dat steeds weer. Fotografie dwingt me om écht te kijken. Om stil te worden. Om het licht te volgen, om kleuren te zien die je anders misschien voorbijloopt, om geduld te hebben en het juiste moment af te wachten.
Misschien is dat wel iets waar we allemaal af en toe aan toe zijn: even uit de drukte stappen, de natuur in, en opnieuw ontdekken wat Psalm 19 zo mooi verwoordt. Dat de hemel niet zwijgt. Dat de aarde een verhaal vertelt. Dat de schepping ons uitnodigt om stil te staan, te luisteren en ons te verwonderen.
De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen, {Psalm 19:1}